Tradycja obchodzenia 1 listopada jako Dnia Wszystkich Świętych ma swoje korzenie w chrześcijaństwie i związek z kultem świętych oraz pamięcią zmarłych.
W IV wieku naszej ery, w Cesarstwie Rzymskim, ustanowiono święto Wszystkich Świętych (Sollemnitas Omnium Sanctorum), które początkowo obchodzono 13 maja.
Jednakże, w roku 609 papież Bonifacy IV przeniósł to święto na 1 listopada, aby zastąpić pogańskie obchody związane z celtyckim festiwalem Samhain, który kończył się 31 października i był okazją do czczenia zmarłych.
Współcześnie Dzień Wszystkich Świętych jest dniem, w którym katoliccy wierni oddają hołd wszystkim świętym, zarówno tym, którzy zostali kanonizowani i uznani za świętych przez Kościół, jak i tym, którzy nie zostali oficjalnie uświęceni, ale są uważani za świętych w oczach Boga.
W Polsce i wielu innych krajach 1 listopada jest dniem, w którym odwiedza się groby bliskich zmarłych, modli się za ich dusze, zapala znicze i zanosi wiązanki.
W Polsce, oraz wielu innych krajach katolickich, 1 listopada jest również znany jako Dzień Zaduszny. Dzień Zaduszny jest dniem, w którym katolicy modlą się za dusze zmarłych i odwiedzają cmentarze, aby odnowić groby i zapalić znicze na pamiątkę zmarłych krewnych i przyjaciół.
Podsumowując, tradycja obchodzenia 1 listopada jako Dnia Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego wywodzi się z chrześcijańskiego duchowego dziedzictwa, a także ma swoje korzenie w próbie zastąpienia pogańskich obrzędów związanych z Samhain i pamięcią o zmarłych. To czas, w którym ludzie oddają hołd świętym i modlą się za dusze swoich bliskich, którzy odeszli.